Het Friese sporthelden nest 2019
Net als ons vorige nestje hebben we gekozen voor een thema. Het thema is Friese sporthelden.
Alle pups krijgen een naam van een Friese sportheld met daar achter de naam van vader of moeder en de kennelnaam.
Dus voor de reutjes : ......... Sam Fan it Mearkelân
En voor de teefjes : ........... Sil Fan it Mearkelân ( Voor Mearke gebruiken we haar tweede naam Sil ,anders krijg je dubbel Mearke )
Alle pups krijgen een naam van een Friese sportheld met daar achter de naam van vader of moeder en de kennelnaam.
Dus voor de reutjes : ......... Sam Fan it Mearkelân
En voor de teefjes : ........... Sil Fan it Mearkelân ( Voor Mearke gebruiken we haar tweede naam Sil ,anders krijg je dubbel Mearke )
12-03-2019
De namen van de pups zijn bekend :
Pup 1 Jeen Sam Fan it Mearkelân
Pup 2 Epke Sam Fan it Mearkelân
Pup 3 Hotze Sam Fan it Mearkelân
Pup 4 Sjoukje Sil Fan it Mearkelân
Pup 5 Wout Sam Fan it Mearkelân
Pup 6 Hilbert Sam Fan it Mearkelân
Pup 7 Foppe Sam Fan it Mearkelân
Pup 8 Abe Sam Fan it Mearkelân
Pup 9 Lieuwe Sam Fan it Mearkelân
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Jeen van den Berg
Jeen van den Berg als winnaar van de Elfstedentocht 1954 Persoonlijke informatie Geboortedatum8 januari 1928 GeboorteplaatsDe Veenhoop Overlijdensdatum8 oktober 2014 OverlijdensplaatsHeerenveen Nationaliteit Nederland Sportieve informatie Disciplineschaatsen Onderde(e)l(en)langebaan Olympische Spelen1956, 1960 Portaal: SportJeen van den Berg (De Veenhoop, 8 januari 1928 – Heerenveen, 8 oktober 2014)[1] was een Nederlands schaatser op de langebaan en de marathon. Hij is vooral bekend als de winnaar van de Elfstedentocht van 1954. BiografieVan den Berg maakte zijn Elfstedentochtdebuut in 1947. De tocht van 1954 won hij in de tijd van 7 uur en 35 minuten, een record dat pas 31 jaar later verbeterd werd.[2] In de tocht van 1956 eindigde hij als zesde, vanwege een kromme schaats, op acht minuten van een kopgroep die met z'n vijven hand-in-hand over de finish ging. Nadat de kopgroep gediskwalificeerd werd, bood de organiserende vereniging hem de eerste prijs aan, maar hij vond daarop geen recht te hebben, zodat er geen winnaar werd aangewezen.[3] In de zware tocht van 1963 finishte hij als derde. In 1985, 1986 en 1997 reed hij de Elfstedentocht als toerrijder. Van den Berg was ook een goed langebaanschaatser. Hij nam twee keer deel aan de Olympische Winterspelen. Op de Spelen van 1956 werd hij 24e op de 5000 meter. In 1960 werd hij respectievelijk 19e en 20e op de 5000 en 10.000 meter. In 1973 werd hij op 44-jarige leeftijd de eerste Nederlands kampioen marathonschaatsen. In 1999 werd hij wereldkampioen allround boven de 70 jaar. In 2000 nam Van den Berg als official bij het NK Afstanden 2000 in Thialf afscheid van de schaatssport.[4] Jeen van den Berg won in totaal ruim duizend prijzen. De trofeeën die hij in de loop van de jaren verzamelde, schonk hij in 2004 aan het Eerste Friese Schaatsmuseum in Hindeloopen. |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Epke Zonderland
Zonderland met olympisch goud in 2012. Persoonlijke informatie Volledige naamEpke Jan Zonderland BijnaamThe Flying Dutchman De Leeuw uit Lemmer Epic Zonderland Geboortedatum16 april 1986 GeboorteplaatsLemmer Lengte173 cm Gewicht69 kg Sportieve informatie Disciplineturnen Onderde(e)l(en)rekstok Trainer/coachDaniel Knibbeler ClubTopsport noord Eerste titelEK 2011: rekstok ExtraWK 2013: rekstok WK 2014: rekstok WK 2018: rekstok Medailleoverzicht Evenement Olympische Zomerspelen100 Wereldkampioenschappen330 Europese kampioenschappen222 Wereldbeker100 Totaal (13 medailles)652 Medailles Olympische Zomerspelen Londen 2012Rekstok Portaal: SportEpke Jan Zonderland (Lemmer, 16 april 1986) is een Nederlandse turner. Op de Olympische Zomerspelen van 2012 te Londen werd hij olympisch kampioen op het onderdeel rekstok.[1] In zowel 2013, 2014 als 2018 werd hij wereldkampioen in deze discipline. |
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Hotze Schuil
Standbeeld van Hotze Schuil te Harlingen Algemene informatie GeborenHarlingen, 29 oktober 1924 OverledenHarlingen, 25 november 2005 NationaliteitNederlandse Beroepkaatsers Hotze Schuil (Harlingers: Hotse Skuúl) (Harlingen, 29 oktober 1924 – Harlingen, 25 november 2005) kaatste van 1942 tot 1972. Hij wordt gezien als één van de beste kaatsers van Europa en heeft als bijnamen 'De lange' en 'De keizer onder de kaatskoningen'[1]. Schuil boekte zijn eerste succes in de rijen van de eerste klas op 26 juli 1942 te Arum. Op deze vrije formatiepartij behaalde hij met de Franeker Lou Seerden en de Harlinger Sijbe Stellingwerf de tweede prijs. Hij behaalde in zijn carrière 83 koningsprijzen, waarvan driemaal op de PC, driemaal op de Rengersdag, vijfmaal op de Van Aismapartij en vijfmaal op de Oldehovepartij. Schuil is daarmee recordhouder geweest tot 19 juli 2008, toen Chris Wassenaar zijn 84e koningsprijs behaalde. Op 12 augustus 1962 evenaarde Schuil het puntenaantal van 641 punten in het puntenklassement aller tijden, dat op naam stond van de legendarische Taede Zijlstra uit Witmarsum. Hij deed dit door de eerste prijs te winnen op de vrije formatiepartij te Menaldum. Schuil kaatste toen met de Harlinger Johan Jansen en de van Easterlittens afkomstige Martinus Santema. Een week later, op 19 augustus 1962, nam hij het record over door het winnen van de tweede prijs op de vrije formatiepartij in Kimswerd. Schuil is met 876 punten meer dan 28 jaar recordhouder geweest. Het record werd verbeterd door Piet Jetze Faber. In 2000 werd Schuil gekozen tot kaatser van de 20e eeuw. Hij overleed in 2005 op 81-jarige leeftijd. Op 5 juli 2006 werd op het Zuiderplein in Harlingen een door Hans Jouta vervaardigd standbeeld van Schuil onthuld door drie van zijn kleinzonen en oud-burgemeester Chris Arlman. |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Sjoukje Dijkstra
Sjoukje Dijkstra in 1965 Persoonlijke informatie Geboortedatum28 januari 1942 GeboorteplaatsAkkrum Nationaliteit Nederland Sportieve informatie Discipline(s)Kunstschaatsen Medailles Olympische Winterspelen Innsbruck 1964Individueel Squaw Valley 1960Individueel Portaal: SchaatsenSjoukje Rosalinde Dijkstra (Akkrum, 28 januari 1942) is een voormalig Nederlands kunstrijdster op de schaats. Dijkstra behoorde in de jaren zestig van de 20e eeuw tot de wereldtop.[1] Zij werd in 1962, 1963 en 1964wereldkampioen en vanaf 1960 vijfmaal op rij Europees kampioen. In 1960 won zij bij de Olympische Winterspelen in Squaw Valley de zilveren medaille, en vier jaar later bij de spelen in Innsbruck het goud. Sjoukje Dijkstra werd in Akkrum geboren maar groeide in Amstelveen op. Dijkstra kreeg haar talent van huis mee:haar vader Lou Dijkstra had als hardrijder op de schaats al aan de Spelen van 1936 meegedaan. Toen zij negen jaar was, ging ze met de tienjarige Joan Haanappel en Annie Verlee met een vrachtvliegtuig zes weken naar Londen om te trainen bij Arnold Gerschwiler uit Zwitserland. Dijkstra won haar eerste medaille bij het nationaal kampioenschap in 1954. Tijdens haar carrière moest zij het aanvankelijk afleggen tegen Haanappel, maar uiteindelijk bleek zij een klasse apart. Zij werd vanaf 1960 vijfmaal op rij Europees kampioen en in 1962, 1963 en 1964 wereldkampioen. Het bekendst werd Dijkstra door haar successen bij de Olympische Winterspelen. Zij maakte haar debuut als 14-jarige bij de Winterspelen van 1956 in Cortina d'Ampezzo. In 1960 won zij bij de Olympische Winterspelen in Squaw Valley de zilveren medaille, en vier jaar later bij de spelen in Innsbruck het goud. Daarmee is zij de eerste Nederlander die een gouden medaille won bij de Winterspelen; ter ere hiervan werd zij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Ook werd zij benoemd tot erelid van de KNSB. Dijkstra bleef lang de enige Nederlandse sporter die op de Winterspelen een gouden medaille wist te winnen op een ander onderdeel dan het langebaanschaatsen, totdat bij de Olympische Spelen in Vancouver in 2010Nicolien Sauerbreij een gouden medaille won op het onderdeel snowboarden (parallelreuzenslalom). Leven na de topsportNa het behalen van het olympisch goud verliet Dijkstra de amateursport en stapte over naar de ijsrevue Holiday on Ice, waaraan zij van 1964 tot 1972 verbonden was. Met haar man, de dresseur Karl Kossmayer, kreeg zij twee dochters, Rosalie en Katja. Beide dochters begonnen aanvankelijk met kunstrijden, maar stopten daarmee ten faveure van een carrière in het circus. In 1985 werd Dijkstra adviseur van de sectie kunstrijden van de KNSB. Zij werd zes keer gekozen tot Sportvrouw van het jaar en bij de eeuwwisseling werd zij uitgeroepen tot Nederlands beste kunstrijdster van de 20e eeuw. Op 9 december 2005 kreeg Dijkstra uit handen van de voorzitter van NOC*NSF Erica Terpstra in de Oval Lingotto te Turijn samen met judoka Anton Geesink, roeier Nico Rienks en schaatser Ard Schenk de eerste Fanny Blankers-Koen Trofee uitgereikt. |
|
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Wout Zijlstra
Persoonlijke informatie Volledige naamWout Zijlstra Geboortedatum4 augustus 1964 GeboorteplaatsWolsum Lengte1,97 m Gewicht135-140 kg Sportieve informatie DisciplineSterkste man Eerste titelSterkste Man van Nederland2001 Portaal: SportWout Zijlstra (Wolsum, 4 augustus 1964) is een professionele Nederlandse krachtsporter en Sterkste Man van Nederland 2001. Hij was een grote concurrent van Berend Veneberg en is zich tijdens en vooral na de "Sterkste Man competities" gaan richten op de Highland Games, zowel nationaal als internationaal. Tevens heeft hij twee maal de Elfstedentocht uitgereden. Wout Zijlstra was van 2002 tot 2009 wereldrecordhouder "gewicht hooggooien 25 kilo" (onderdeel van de Highland Games wedstrijden en ook op sommige "sterkste man" wedstrijden). Zijn record staat op 5,70 meter. Dit record is in de Verenigde Staten verbeterd, echter met een 'spin'techniek die in Europa niet is toegestaan. Met de hier toegestane technieken was hij nog wereldrecordhouder tot september 2013. Bij de Strongman Championsleague in Rusland, in september 2013, gooit IJslander Hafþór Júlíus Björnsson (2,07 lang en ruim 190 kg, bijgenaam 'Thor') het gewicht ruim over de lat van 6 meter en verbreekt daarmee Zijlstra's jarenlang staande record. |
|
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Hilbert van der Duim
Hilbert van der Duim in 1980 Persoonlijke informatie Geboortedatum4 augustus 1957 GeboorteplaatsBeetsterzwaag Geboorteland Nederland Sportieve informatie Specialisatie(s)Allround Actieve jaren1979 - 1987 Medailleoverzicht Evenement WK Allround202 WK Sprint001 EK Allround211 Totaal (9 medailles)414 Medailles Wereldkampioenschappen allround 1982 AssenAllround 1980 HeerenveenAllround 1985 HamarAllround 1984 GöteborgAllround Wereldkampioenschappen sprint 1983 HelsinkiSprint Europese kampioenschappen allround 1984 LarvikAllround 1983 Den HaagAllround 1981 DeventerAllround 1982 DeventerAllround Portaal: SchaatsenHilbert van der Duim (Beetsterzwaag, 4 augustus 1957) is een voormalige Nederlandse langebaanschaatser. Met vallen en opstaan naar de topHilbert van der Duim was als schaatser een kleurrijk figuur en werd bij velen bekend door zijn valpartijen over vogelpoep en later een kroonkurk, zowel als door een ronde te vroeg een race beëindigen. Zijn reputatie als brokkenpiloot begon al vroeg. Al in 1979 nam hij - officieel nog junior - deel aan het wereldkampioenschap allround-schaatsen in Oslo. Na de eerste dag stond hij nog verrassend vierde, maar op de tweede dag ging hij onderuit op de 1500 meter. In 1981 viel hij op de 10 kilometer van het Europees kampioenschap en liep daardoor de titel mis. Achteraf verklaarde Van der Duim gevallen te zijn over vogelpoep. Een bewering die, zo verklaarde hij later, niet waar was geweest. Bij het wereldkampioenschap van datzelfde jaar zette Van der Duim op de 5 kilometer de achtervolging op zijn tegenstander Amund Sjøbrend te vroeg in. Hij achterhaalde hem en ging zegevierend als eerste over de finishlijn, om pas een halve ronde later, tijdens het uitrijden, er achter te komen dat hij nog een volle ronde door moest gaan. Een dag later vergooide Van der Duim definitief zijn kansen op de titel door tijdens de 1500 meter op een blokje te stappen en onderuit te gaan. Vermaard werd ook zijn optreden tijdens het WK van 1983 in Oslo. Van der Duim was kort daarvoor Europees kampioen geworden en op dat moment nog regerend wereldkampioen. Naar het voorbeeld van het wielrennenverscheen hij in een regenboogpak op de baan. Zijn 500 meter was nog uitstekend (tweede), maar op de 5000 meter had hij "pap in de benen", eindigde als zeventiende en verspeelde zo een startplaats op de afsluitende afstand. Over dat pak is nadien nog veel gezegd. |
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Foppe de Haan
Foppe de Haan in 2017 Persoonlijke informatie Volledige naam Foppe Geert de Haan Geboortedatum26 juni 1943 GeboorteplaatsLippenhuizen, Nederland Lengte174 cm PositieLinker middenvelder / aanvaller Portaal: VoetbalFoppe Geert de Haan (Lippenhuizen, 26 juni 1943) is een Nederlandse voetbaltrainer. Jeugd, spelerscarrière en begin trainersloopbaanDe Haan werd geboren als zoon van de wagenmaker Reinder de Haan en Tjimkje Wouda. Hij volgde aan de kweekschool een opleiding tot onderwijzer.[1] Tussen 1961 en 1974 speelde hij bij verschillende amateurclubs. Einde jaren 60, begin jaren 70 werkte hij in Enschede (Glanerbrug), waar hij een bewonderaar was van het voetbal dat het toenmalige FC Twente speelde. Vanaf 1974 begon hij als trainer van verschillende clubs, waaronder de jeugdtak van SC Heerenveen. In de jaren 80 werkte hij aan het CIOS in Heerenveen aan het Friesland College, terwijl hij trainer was van de eerste klasser VV Steenwijk. SC HeerenveenIn 1985 werd hij benaderd door SC Heerenveen, dat zijn trainer Henk van Brussel zag vertrekken naar BV De Graafschap. Met ingang van het seizoen 1985-1986 werd De Haan trainer bij de Friese club, maar bleef naast zijn trainerschap ook actief op het CIOS.[2] Bij SC Heerenveen bouwde De Haan een goede band op met voorzitter Riemer van der Velde. Na drie weinig succesvolle jaren, waarin de club op de 17e, 12e en 10e positie van de eerste divisie eindigde, besloot De Haan een stap terug te doen.[3] Wel bleef hij actief bij de club, binnen de bredere organisatie en de jeugdafdeling. Hoewel de club aanvankelijk openlijk flirtte met Johan Cruijff, die in onmin was geraakt bij AFC Ajax, werd De Haan uiteindelijk opgevolgd door Ted Immers, die overkwam van FC Eindhoven. Rust vond de Friese club echter niet op het trainersvlak. Immers moest, ondanks promotie naar de eredivisie, na een jaar alweer wijken voor Ab Gritter, die slechts kon trainen onder de papieren van De Haan. Op zijn beurt werd Gritter binnen het jaar alweer vervangen door Fritz Korbach. Korbach degradeerde weer met de ploeg en wist in het seizoen 1991-1992 niet terug te keren naar het hoogste plan.[4] Jong OranjeVan 2004 tot 2009 was De Haan de coach van Jong Oranje, waarmee hij in 2006 historie schreef door het Europees kampioenschap te winnen. Ajax Cape TownIn oktober 2009 tekende De Haan, tegen zijn belofte in, een eenjarig contract bij Ajax Cape Town, de satellietclub van AFC Ajax in Zuid-Afrika.[11] Hij verlengde dit contract in de zomer van 2010 en keerde pas na twee jaar terug naar Nederland. Bondscoachschap van TuvaluIn de zomer van 2011 was De Haan vier weken bondscoach van de voetbaldwerg Tuvalu. De Haan werd binnengehaald als trainer voor de Pacific Games, Terugkeer bij HeerenveenIn 2007, drie jaar na zijn vertrek als hoofdtrainer, keerde De Haan terug bij SC Heerenveen, toen hij, evenals oud-voorzitter Riemer van der Velde, zitting nam in de Raad van Commissarissen van de club Nederlands vrouwenvoetbalelftalVanaf de zomer van 2016 was De Haan adviseur bij het Nederlands vrouwenvoetbalelftal. De Haan woont in het Friese Nes. |
|
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Abe Lenstra
Persoonlijke informatie BijnaamÚs Abe (Onze Abe) Geboortedatum27 november 1920 GeboorteplaatsHeerenveen, Nederland Overlijdensdatum2 september 1985 OverlijdensplaatsHeerenveen, Nederland Portaal: VoetbalAbe Minderts Lenstra (Heerenveen, 27 november 1920 – aldaar, 2 september 1985) was een Nederlands voetballer. Hij wordt ook wel ús Abe (onze Abe) genoemd. Abe Lenstra wordt in het algemeen gezien als een van de grootste Nederlandse voetballers aller tijden. In zijn carrière maakte hij zo'n 700 doelpunten in ongeveer 730 wedstrijden. Lenstra werd geboren als zoon van handelsreiziger Mindert Jans Lenstra en Janke Suierveld. Abe was de middelste geborene uit het gezin met drie kinderen. Naast een goede voetballer was Lenstra ook een getalenteerd schaatser en atleet, hij behoorde bij het schaatsen tot de top van Noord-Nederland en schaatste meer dan 50 wedstrijden, waarin hij onder andere Overijssels kampioen werd.[3] Toch koos hij uiteindelijk voor het voetbal. Zijn voetbaltalent werd ontdekt door de leiding van Heerenveen en zo kwam hij al snel in de jeugd van de club te spelen. Als 15-jarige maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van Heerenveen. Ook zijn broer Jan speelde in de hoofdmacht van Heerenveen. HeerenveenNa Lenstra's debuut bij Heerenveen veroverde hij al snel een basisplek in het elftal. Lenstra groeide met zijn techniek, tweebenigheid, snelheid en inzicht uit tot een grootheid in Heerenveen en later in heel Nederland. Met Heerenveen werd hij negen keer op rij kampioen van de Noordelijke eerste klasse, tweemaal greep hij met Heerenveen net naast het landskampioenschap. Bijna elk seizoen was Lenstra de topscorer. Nederlands elftalAbe Lenstra scoort de eerste twee doelpunten voor Nederland in de eerste naoorlogse interland tegen West-Duitsland op 14 maart 1956 in het Rheinstadion te Düsseldorf. Nederland wint van wereldkampioen West-Duitsland met 2-1.Op zijn negentiende speelde hij voor het eerst in het Nederlands voetbalelftal, op 31 maart 1940 in Rotterdam maakte hij zijn debuut tegen Luxemburg. De wedstrijd ging met 5-4 verloren, maar Lenstra was wel eenmaal trefzeker. In totaal zou hij 47 keer voor het Nederlands elftal spelen. |
|
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Lieuwe Westra
Persoonlijke informatie BijnaamIt Beest Geboortedatum11 september 1982 GeboorteplaatsMolenend, Nederland Lengte185 cm Sportieve informatie Specialisatie(s)Tijdrijder, knecht Ploegen 2017KrolStonE Vacansoleil Astana Wanty-Groupe Gobert Portaal: WielersportLieuwe Westra (Molenend, 11 september 1982) is een Nederlands voormalig wielrenner. LoopbaanIn 2009 nam Westra deel aan de Ronde van Spanje, zijn eerste grote ronde. Hij reed de Vuelta uit en eindigde in de laatste lange tijdrit als tiende. In de tweede rit werd hij uitgeroepen tot strijdlustigste renner. In 2010 pakte hij het brons bij het NK tijdrijden, achter Jos van Emden en Koos Moerenhout. Seizoen 2011 begon goed voor Westra. In de tijdrit van de Ronde van de Algarve hoefde hij alleen Tony Martin voor te laten en werd hij derde in het eindklassement. In Parijs-Nice reed hij een aanvallende koers en kon hij ook in de tijdrit met de besten mee. Zijn goede vorm resulteerde in het winnen van de Classic Loire-Atlantique, een Franse klassieker. De Driedaagse van De Panne vormde het voorlopige hoogtepunt, met een tweede plek in de eerste etappe en de leiderstrui na rit twee. In 2011 maakte Westra deel uit van de selectie van Vacansoleil-DCM voor de Ronde van Frankrijk. In 2012 verraste Westra in Parijs-Nice. Hij won de vijfde etappe met finish bergop en werd tweede in de afsluitende tijdrit. Ook in het algemeen klassement eindigde hij als tweede, met slechts acht seconden achterstand op winnaar Bradley Wiggins. In de Driedaagse van De Panne-Koksijde en de Ronde van België eindigde hij, net als in Parijs-Nice, als tweede in het algemeen klassement. Op 20 juni werd hij voor het eerst in zijn carrière Nederlands kampioen tijdrijden. In 2012 won hij de Ronde van Denemarken. Dankzij zijn ritwinst in de vijfde etappe, een individuele tijdrit, pakte hij de koppositie in het algemeen klassement en die stond hij in de afsluitende zesde etappe niet meer af. In 2013 won Westra de eerste etappe in de Ronde van Californië, nadat hij in de slotfase met Francisco Mancebo was ontsnapt. In Winsum prolongeerde de Fries zijn nationale titel op de individuele tijdrit. Tijdens de Ronde van Frankrijk haalde hij Parijs, maar moest op minder dan veertig kilometer van de eindstreep opgeven omdat hij door ziekte het peloton niet meer kon volgen. Na de ondergang van Vacansoleil-DCM maakte Westra bekend dat hij het seizoen 2014 in dienst van Astana zou afwerken. Bij Astana boekte hij twee ritzeges in het voorjaar, de afsluitende rit in de Ronde van Catalonië en de koninginnenrit in het Critérium du Dauphiné. In de Ronde van Frankrijk van 2014 was hij belangrijk voor de Tourzege van Vincenzo Nibali. Eind maart 2016 wist Westra na een kleine twee jaar zonder zeges, in de Driedaagse van De Panne-Koksijde het eindklassement te winnen door in de afsluitende tijdrit de Noor Alexander Kristoff uit de leiderstrui te rijden. Hij tekende in november 2016 nog een contract bij Wanty-Groupe Gobert, maar besloot in januari 2017 om per direct te stoppen met wielrennen. Op 8 juli 2017 vertelde hij bij aan tafel bij De Avondetappe dat de depressies hieraan ten grondslag lagen. |
|
